Hér er ekkert annað en Þjóðaratkvæðagreiðsla

Það að halda sig enn við að fara "samningaleið" í viðhaldi kvótakerfisins er bara sleikju háttur við útgerðina og greinilegt að Samfylkingin er að bogna í aftöðunni til kvótans og ætlar að láta undan þrýstingi ofureflis fanta sem farið hafa gegn þessu þjóðfélagi í 18 ár með þetta eitt að markmiði að þagga niður alla gagnrýni og bíða færis á að lögleiða "eignarhald" á kvótanum til handa fárra útvaldra.

Skilja Alþingismenn ekki hvað hefur átt og á sér stað með kvótann og stýringuna. Það "má ekki" auka leyfilegann kvóta á vissar tegundir af því að þá fellur kvótaverð og þar með veðið í Bankanum! Þetta er það sem þetta er allt farið að snúast um. Ekki fiskveiðistjórnun heldur að fullnægja græðginni.

Króka veiðar voru eingöngu settar í kvóta útaf þessu. Með frjálsum krókaveiðum eða einhverjum frjálsum veiðum stjórna þessir herrar ekki kvótaverðinu og þar með verðmæti veðsins í bankanum. Já gott fólk svona rotið er þetta hyski. Hagur þjóðar skiptir það engu bara hve miklu hægt er að stela út úr kerfinu. Þessu ástandi vill Samfylkingin framhalda með samningaleiðinni.  

Framsalið er beinn orsakavaldur af falli bankanna og gjaldþroti þessarar þjóðar og nú ætlar þessi ríkisstjórn að viðhalda þessu kerfi! Hvaða vitleysa er hér í gangi? Útgerðin er á hausnum það hlýtur hverjum manni að sem fylgist með því sem fram fer að vera ljóst. Það er búið að veðsetja óskiptan afla 30 ár fram í tímann. Hvernig á að borga laun og byggja ný skip með þessar skuldir á herðum útgerðarinnar? Jú það á að fara SKINNEY/ÞINGANES leiðina! Stela þessum peningum frá þjóðinni með því að bíða og bíða og láta síðan afskrifa þessi lán. Það er það sem Samfylkinngin er að bralla núna í stað þess að nota stuðning þjóðarinnar og setja þetta mál þar sem það á heima í þjóaratkvæða greiðslu.

Ekki horfið frá samningaleið

Athugasemdir

[Atli Hermannsson., 19.2.2011 kl. 11:13]

Þetta er nákvæmlega svona eins og þú segir. En af hverju þjóðin, hvað þá alþingismenn sjá ekki að þetta snýst um að stjórna, drottna, stýra framboði og halda uppi verð með skömmtunum er mér hulin ráðgáta.

Almenningur er heldur ekkert að kveikja á því af hverju LÍÚ berst ekki með kjafti og klóm fyrir því að aflaheimildirnar séu auknar. Þeir koma vanalega fram og lýsa óánæglu sinni sem er aðeins hluti af leikritinu. Þeir vilja stýra framboði og eftirspurn inn á fiskvinnslurnar og sölufyrirtækin sem þeir eiga og reka erlendis. Hvernig verðlagningu er svo háttað þarna á milli og hvar menn taka framleiðnina ætti að sjálfsögðu einnig að rannsaka.