Múrar Sjálfstæðisflokksins um EINOKUN kvótans hækkaðir og styrktir

Peningar þjóðarinnar auðævin okkar er fiskurinn í sjónum og við skulum gleyma öllum vörnum um heimilin og eðlilegum rekstri velferðarkerfisins á meðan útgerðin heldur EINOKUN kvótans. 

Formaður Sjálfstæðisflokksins gaf skít í vilja þjóðarinnar  í auðlindamálum þegar hann lýsir óbreyttir stefnu í kvótamálinu. Kjósendur verða að fá svör hjá þeim sem þeir ljá atkvæði sitt. Þeir sem stand vörð um kvótann gefa skít í þjóðina og framtíðar velmegun Íslands og tækifæri komandi kynslóða. 

EINOKUNIN kvótans hefur gert það að verkum að fjármagn er nú bundið inní þeim fyrirtækjum sem á halda og bönkum sem þau versla við. Hringrás arðsins um þjóðfélagið hefur minnkað og dregið þar með út hagvexti fólksins og minni fyrirtækja og þar með ríkisins. 

Þess vegna er furðulegt að atvinnurekendur í óskildum greinum skuli beygja sig undir járn hnefa útgerðar elítunnar sem náð hefur undirtökum í Sjálfstæðisflokknum vitandi vits að EINOKUN kvótans stór skaðar starfsemi þeirra og afkomu möguleika afkomenda þeirra. 

83% þjóðarinnar vill afnema EINOKUN í sjávarútvegi þarf enga sérfræðinga til að segja okkur það.

Kvótakerfið er handónýtt kerfi til að stjórna fiskveiðum. Aldrei hefur verið hægt að segja fyrir um fiskgengd við Ísland eins og eyðilegging kvótakerfisins hefur sýnt okkur. 

Eina ástæðan fyrir áframhaldandi kvótakerfi er græðgin. Menn eru blindir á skaðann sem það veldur þjóðinni ár eftir ár að ná aldrei að hámarka afrakstur greinarinnar. Núna geta menn ekki rennt fyrir þorsk fyrir ýsugengd á sama tíma og sjálfdauð síld flýtur á land þrátt fyrir að fiskifræðingum væri bent á gífurlegt magn af síld á Breiðafirði.

Græðgin gengur út á að hafa EINOKUN á veiðileyfunum og geta ráðstafað þeim að vild og afkomendurnir geti veðsett og leigt sjómönnum aðgang að auðlindinni. Hér er að verða til hirð fólks sem telur sig ekki part af íslensku þjóðfélagi og kærir síg kollót um skaðan sem þessi EINOKUN veldur efnahagskerfi landsins. Samanber hrunið. 

„Það yrði algjör hrákasmíð“

Rakalaust kjaftæði forystumanna FFSI.

Það er hrikalegt að heyra dindla Þorstein Má ganga erinda hans í hagsmuna félagi skipstjórnarmanna. Þeir vita uppá sig skömmina að sitja á röngum forsendum eftir að hafa með bolabrögðum eyðilagt mótframboð.

Árni er kannski svo heimskur eða hjartalaus að skilja ekki hvílíkt rakalaust kjaftæði það er að þetta illræmda kvótakerfi sé hagkvæmt fyrir sjómenn. Svona maður á að vita sinn vitjunartíma og taka pokann sinn hvílík eyðilegging sem hefur orðið á kjörum mannsins sem situr á röngum forsendum og lætur illt af sér leiða.

Helda að þessir menn ættu að skýra út fyrir umbjóðendum sínum hvers vegna þeir eru í miðju gengis góðæri að borga KOSTNAÐARHLUTDEILD?

Ég gæti ælt.  

Ríkisafskipti til bölvunar

Lýðræðisvaktin - réttlætið og kvótinn

Sigríður Ólafsdóttir og Örn Bárður voru í Í bítið þar sem þau sátu fyrir svörum varðandi stefnu Lýðræðisvaktarinnar.

Svo virðist sem kvótamálið sé eitthvað að standa í Lýðræðisvaktinni. Vona að þetta góða fólk sé ekki að detta í Samfylkingarfarið að láta gjaldtöku byrgja sýnina á vandann í kvótakerfinu sem er kvótaúthlutunin sjálf.

Það hefur aldrei og verður aldrei hægt að segja til um fiskgengd með árs fyrir vara eins og nýleg dæmi sanna. Ef stjórnmálamenn ætla að standa við réttlátt þjóðfélag þá verður að afnema með öllu kvótafyrirkomulag og nota sóknarstýringu við veiðarnar.

 Hvorki Færeyingar né Matthías Bjarnason voru asnar.

Handónýtt þjóðfélag án arðsins af fiskveiðum

Það ber allt að sama brunni. 'A dögum Sóknarmagns var reist hér eitt fullkomnasta heilsugæslukerfi heimsins sem er ekki lengur hægt að reka þar sem arður af auðlindinni er haldið með EINOKUN frá þjóðinni. Án þess að peningarnir úr sjávarútvegnum séu í hringrás um efnahagskerfið getum við hvorki rekið velferðar og þar með heilsukerfið né byggt upp aukinn hagvöxt fólksins. 

Þetta á ekki að vera flókið að skilja en samt stefnir fólk á að kjósa flokka sem eru með það á stefnuskrá að halda hér gangandi arfa vitlausu fiskveiði stjórnkerfi sem ekki aðeins mismunar fólki heldur kemur í veg fyrir að hægt sé að hámarka arðinn af greininni. Einhver staðar væri svona ástand kallað hrein heimska. 

Nýjar skurðstofur líklega rifnar niður

Skollaleikur skrattans - að eilífu AMEN

Það sem þjóðin hefur þurft að horfa uppá er með eindæmum. Fyrir þinginu hefur legið síðan í 20 okt Stjórnarskrá sem þingið átti að afgreiða fyrir þinglok. 

En vegna þess að á þingi situr fólk sem gengur erinda þeirra sem hér allt vilja eiga verður þjóðin svikin af Alþingi. Önnur eins lágkúra hefur vestrænt lýðræðisríki ekki þurft að þola af eigin Alþingi.

Megi það hyski sem gengur erinda kvótahirðarinnar á Alþing eiga skömm fyrir að eilífu AMEN. 

Stjórnlagamálið ekki hugsað til enda

Hunskast bara til að klára verk sem þjóðin færir þinginu

Hvaða væll er þetta? Hvað gera menn þegar fiskur er undir? Þeir fara á dekk og ganga frá fiskinum. Hvaða aular halda að þeir komist upp með að hundsa vilja og skýlausan rétt þjóðarinnar til að Stjórnarskráin verði kláru. 

 

Framkoma þeirra sem standa í vegi nýrrar stjórnarskrár er til stór skammar fyrir Alþingi. Að þetta lið skuli skríða eins og rakka fyrir kvótapúkann og hirðina hans gegn þjóðarhagsmunum er ógeðslegt að horfa uppá.  

 PS vissi ekki að orðið kvótapúki væri í PÚKANUM leiðréttingar forriti :-)

 

Starfsáætlun þingsins skyndilega breytt

Fara í ódýrar eða endurfjármagna ... enga skrípaleiki meira

Hvaða andskotans vitleysa er núna í gang? Er verði að reyna að nota OR til að kaupa húsið sitt tvisvar sinnum. 

Ef húsið er of dýr þá hlýtur að verða að fara í dýrara húnsnæði? 

Ef húsið er það sem OR þarf þá verður að leita tilboða í fjármögnun til langs tíma á innlendum markaði. Eignin í húsinu eykst þá smám saman og þarf ekki að kaupa það aftur.  Allt betra en að taka svona snúning á borgarbúum til að hygla einhverjum fjárfestum. Erum við að fara í 2007 aftur og nýbúnir. Svona má ekki eiga sér stað.  

Ástæðulaus ótti

Lágmarks þátttaka í þjóðaratkvæðagreiðslu verði 30%

Þjóðaratkvæðagreiðslur og beint lýðræði er það sem koma skal í stjórnmálum þjóðarinnar. Með nýrri tækni og greiðari aðgang að upplýsingum ætti að koma á 2 til 3 dögum á ári sem verða þjóðaratkvæðadagar og verða þar lögð þau mál sem einhverra hluta vegna fara í þjóðaratkvæði.

Krafa 10% þjóðarinnar - vilji flutningsmanna á þingi (kannski minnihluti) - Forseti sér ástæðu til að grípa til málskotsréttar - hvaða þingmenn eiga skilið að fá bónus það tímabil

Nú koma fram tillögur að í stjórnarskrá verði settar hertar reglur um þjóðaratkvæðagreiðslur og talað um yfir 50 % þátttaka eða jafnvel meira. Ég skal fallast á að 30% þátttaka sé lágmark en ekki meira. Ég vill að ég hafi áhrif án þess að ég þurfi að mæta og kjósa. Ég vill að ég geit stutt meirihlutann þar sem ég get hugsanlega verið skoðanalaus á þessu tiltekna máli. "Segjum til dæmis lög um að ekki megi vera að stripplast heima hjá sér". Mér er andskotans sama hvort menn stripplast heima hjá sér af hverju ætti ég að kjósa í því máli. Nei ég sit heima þar sem ég er fylgjandi hverju sem niðurstaðan verður. Það er síðan of seint fyrir mig að vera vitur eftir á.

Við verðum að læra að lifa í beinu lýðræði og taka ábyrgð á skoðunum okkar með atkvæði okkar það er okkar lýðræðislega skylda eins og það er lýðræðisleg skylda þingmanna að fara eftir vilja þjóðarinnar sem fram kemur í skoðana könnunum.

Einu sinni höfðum við frelsi í sjávarútvegi ... núna EINOKUN.

Fyrri grein "Sóknarmark" frjór tími frelsis Kvótakerfið íslenska var sett á á röngum forsendum og af annarlegum hvötum manna sem ekki gátu sætt sig við að sitja við sama borð og aðrir. Fámenn klíka manna á vegum frystihúsa á Norðurlandi gátu ekki sætt sig við þá framþróun sem átti sér stað í sjávarútvegi. Frelsið og markaðsþróunin var þeim ekki að skapi.

Illa gefinn maður úr þeirra pólitísku röðum sat í stól Sjávarútvegsráðherra og voru hæg heimatökin að gera breytingu sem tryggði þessum einokunar sinnum þeirra vilja. Losuðu þá við samkeppnina um fiskinn og tryggðu þeim það hráefni sem þeir höfðu búið húsin til að vinna og losuðu þau við kvöðina að veiða fisk sem þeir kunnu ekki að meðhöndla.

Þessir menn skildu ekki og vildu ekki þá hagræðingu sem var að ryðja sér til rúms á SV-landi þar sem "nýju" fiskmarkaðirnir voru að gera mönnum kleift að sérhæfa hús sín vinnslu á einni eða tveim fisktegundum og láta frá sér aðrar tegundir gegnum markaðina. Þróun sem hugnaðist öllum vel og flýtti fyrir framþróun í vinnslunni.

Í stuttu máli var besta fiskveiðistjórnkerfi veraldar þróuðu í samvinnu við íslenska sjómenn Sóknarmarkinu sem mikil sátt var um hent fyrir róða og upp tekið versta og spilltasta fiskveiðistjórnkerfi sem völ var á Kvótakerfið illræmda sem aldrei hefur verið sátt um í 30 ár.

Fiskveiðistjórn á að stuðla að tvennu. Hámarka afrakstur fiskveiðanna og byggja upp stofnana á sjálfbærann hátt. Báðum þessum markmiðum var náð með Sóknarmarkinu og var þróun hröð í að loka smáfiskasvæðum og uppeldisstöðvum á sama tíma og meðferð á fiski tók stórtækustu framförum sem við höfum séð fyrr og síðar.

Á þessum árum unnust stærstu markaðs sigrar bæði hvað varðar þorsks og karfa sem sýnir hve frjór þessi tími frelsis var í útgerðinni. Ein stór mistök voru gerð á dögum Sóknarmarksins sem annars gekk svo vel það var afnema "óvart" takmark á leyfisveitingu fyrir nýja skuttogara. ("þeir bara plötuðu mig" ST ). Þessi aukning á skipum seinkaði að við gætum fjölgað sóknardögum.

Þetta hafði ekki áhrif á þær útgerðir sem búnar voru að ná tökum á skuttogaravæðingunni og voru í góðum rekstri en aðrir sem voru að byrja frá grunni og þeir sem ekki kunnu voru í erfiðleikum og fóru á hausinn. En fátt er svo með öllu illt. Það komu aðrir í staðinn og tóku yfir skipin og breyttu þeim í glæsileg aflaskip og flottar útgerðir samanber Samherji.

Sátt og mikill sprengikraftur var í Sóknarmarkinu og var það nánast glæpur gegn þjóðinni að afnema þetta kerfi sem gekk svona vel og skilaði svona miklu. 1983 síðasta ár Sóknarmarksins var meiru landað á markaði en nokkru sinni fyrr og eftir stórátök útgerða og sjómanna þar sem sjómenn voru notaðir sem byssufóður útgerðar í baráttu útgerða við ríkið um gengisfellingar var mikill þrýstingur á að allur fiskur færi á markað til að skapa frið.

Því miður misstum við af þessu tækifæri en hurfum inn á myrkur EINOKUNAR og afturhalds þar sem útgerðirnar héldu utan um "sinni fisk" og byrjað var að sölsa kvótana undir fáar stórar útgerðir. Sjómenn misstu sína samningstöðu gagnvart útgerðinni og urðu að éta úr lófa þeirra sem þeim var fengið og má sjá niðurlægingu stéttarinnar í "kostnaðarhlutdeildinni" þar sem allur kostnaður útgerðarinnar er nú tekinn út fyrir skipti þrátt fyrir mesta (gengis) góðæri sem við höfum þekkt. T.e. Þessi kostnaðar hlutdeild var fyrst sett á sem "tímabundið" olíugjald en er nú orðið kolólögleg "kostnaðarhlutdeild" þar sem farið er bakdyramegin að hefðbundnum hlutaskiptum og launin þannig rifin niður með því að láta sjómenn borga útgerðakostnaðinn.